معنی کلمه ممارات در لغت نامه دهخدا
لیک در شیخ این گله ز امر خداست
نی پی خشم و ممارات و هواست.مولوی.رجوع به مماراة و مِراء شود.
مماراة. [ م ُ ] ( ع مص ) مِراء. ( منتهی الارب ). پیکار نمودن. جدال کردن. عداوت نمودن. ( از آنندراج ). جدال و منازعه و لجاجت. ( از اقرب الموارد ). با کسی ستیهیدن. ( دهار ) ( ترجمان القرآن ) ( دستور اللغة ) ( از مجمل اللغة ). با کسی بستیهیدن. ( مصادر زوزنی ). جدل کردن. افساد. دشمنی افکندن میان کسان. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ): من علامات اللئیم المماراة و السفه. ( شرح مقامات شریشی ). || ( اصطلاح فقه ) در اصطلاح فقه ،مجادله در سخن به قصد اظهار فضل و یا اثبات غلبه. مماراة غیرجائز و نامشروع است. رجوع به ممارات شود.
مماراة. [ م َ ] ( ع اِ ) گذشتها و ماجراها. ( آنندراج ).