ملی گرا

بسیاری از نقاط از دره‌های آشفته آروم حدود ۱ کیلومتر عمق دارند - که این کمی بیش از نیمی از عمق گراند کانیون است. اما، آشفتهٔ آروم منطقه‌ای به اندازهٔ ایالت آلاباما را پوشش می‌دهد؛ که تقریباً ۲۰ برابر بزرگتر از پارک ملی گراند کانیون است.

از سوی دیگر ملک ادریس به قدرت‌های غربی اجازه تأسیس مراکز نظامی در لیبی داد، که از این مراکز در حمله به اعراب در جنگ با اسراییل استفاده شد؛ مسئله‌ای که سخت مورد انتقاد ملی گرایان عرب از جمله جمال عبدالناصر و طرفداران وی در لیبی گردید.

دسته‌های نظامی شوروی شکل هوایی و زمینی وارد کشور شده و به سرعت کنترل مراکز مهم شهری اعم از پایگاه‌های نظامی و تأسیسات راهبردی را در اختیار گرفتند. با این حال حضور نیروهای شوروی تأثیری بر آرامش کشور نگذاشت. در داخل تشدید احساسات ملی گرایانه باعث تشدید ناآرامی‌ها می‌شد.

در سال ۱۹۷۳ در ایرلند شمالی یک همه‌پرسی در مورد اینکه آیا ایرلند شمالی باید بخشی از بریتانیا بماند یا با پیوستن به جمهوری ایرلند به شکل متحد دولتی مستقل باشد، برگزار شد. نتیجه این شد که ۹۸٫۹ درصد به نفع اتحاد ایرلند رأی دادند ولی این نظرسنجی به شدت تحریم شده بود توسط ملی گرایان و مشارکت مردم تنها ۵۸٫۷ درصد بود.

پس بحکم این قضیت بعد از پیغامبری هیچ حملی گرانتر از پادشاهی و هیچ عملی قوی تر از ملک نیست.

به عنوان نتیجه یک جنگ قومی میان ارمنستان و جمهوری آذربایجان در آغاز قرن ۲۰اُم، و همچنین سیاست‌های هماهنگ‌سازی ملی گرایان ارمنستان و جمهوری آذربایجان افرادی زیادی به خاطر پاکسازی قومی از بخش‌های قابل توجهی از جمعیت ارمنستان و جمهوری آذربایجان رانده شدند.

(پس از کشتار و کوچ اجباری ارمنیان به نقاط از پیش تعیین شده و حل مسئله ارمنی، دولت اصرار دارد در سال جدید موانع جدی در راه تجدید قوا و ساماندهی ارمنیان ایجاد شده تا از اقدامات ملی گرایانه ارمنی و فریاد داد خواهی آنان علیه دولت جلوگیری و مانع از تشکیل دولت و کشور ارمنستان شود)

در سال ۱۸۷۲ " منطقهٔ ملی گران چاکو " که استان فورموسا ی کنونی و بخش‌هایی از پاراگوئه را در بر می‌گرفت تشکیل شد اما این بخش اداری ۱۲ سال بعد تجزیه و در سال ۱۹۵۱ تبدیل به یک استان شد. نام جدید آن " استان پرزیدنته پرون " بود که در سال ۱۹۵۵ و در پی سرنگونی دولت خوان دومینگو پرون توسط نظامیان، نام تاریخی خود را به دست آورد.