ملولی

ز هر چیزی ملول است آن فضولی ملولش کن خدایا از ملولی

ز صحبتم تو ملولی عظیم و من مشتاق مراست غم که جدایم ز تو تو را چه غم است

چرا گفتن بکار حق فضولی است سزای آن فضولی این ملولی است

تا صلح کنیم بر دو، امروز زیرا که ملولی و رمیده

با بندگان چه جای عتابست و خشم و کین از ما اگر ملولی حاجت بجنگ نیست

عرفی از من گر ملولی سعی در خونم مکن سیل غم را التفاتی نیست با بنیاد من

هیچ فضولی نبدی هیچ ملولی نبدی دانش و گولی نبدی طبل تحیات زدی

گفت: مشتاقی به که ملولی.

جوی چشم آب روان دارد هنوز گر ملولی لب لب این جو برو

چرا گفتن به کار حق فضولیست سزای آن فضولی این ملولیست