ملقن

ملقن تو شدید القوی است در همه حال که باد عز و جلالت بفیض او مسدود

آن قدوه رجال، آن نقطه کمال، آن عابد صادق، آن زاهد عاشق، آن سلطان اوتاد، قطب عالم: ابوحفص حداد، رحمةالله علیه، پادشاه مشایخ بود علی الاطلاق، خلیفه حق بود به استحقاق، و او از محتشمان این طایفه بود، و کسی به بزرگی او نبود در وقت وی، ور در ریاضت و کرامت و مروت و فتوت بی نظیر بود و در کشف و بیان یگانه و معلم و ملقن او بی واسطه خدای بود، عزوجل. و پیر بوعثمان حیری بود و شاه شجاع از کرمان به زیارت او آمدو در صحبت او به بغداد به زیارت مشایخ، و ابتدای او آن بود که بر کنیزکی عاشق بود، چنانکه قرار نداشت، او را گفتند: در شارستان نشابور جهودی جادوگر است، تدبیر کار تو او کند.

بزیر خاک ملقن تو باش وقت سوآل که تا صواب رود پاسخ نکیر مرا

دیو و مردم را ملقن آن یکیست غالب از وی گردد ار خصم اندکیست

باشد ملک ملقن هر مالک سخن در نظم آفرین ملک در سرای تار