ملجا

سایه دارست و اهل دانش را زیر آن سایه ملجاء و مأواست

ملجا من در شاه است و لله الحمد که مرا بخت بدین ملجا و ماوا آورد

برتر از کون و مکان کعبه است یعنی در گهش هشت قصر کاینات از خاک او ملجا زنند

بکجا از درت پناه بریم درگه تست ملجا عشاق

تا بود گردنده گردون تا چمد رخشند مهر عرش گوید ای تراب درگهت ملجای من

خرد را دوش می گفتم بر آن می داردم دولت که چون پا در رکاب آرد پناه و ملجاء دنیا

به حکم تجربه از فتنه سپهر ندیدم جز آستان خرابات ملجای و پناهی

درگهت مقصد ارکان و برو باز حجاب مجلست ملجا اعیان و درو مدح و غزل

دلا دیدی که در درماندگی ها نبودت ملجائی جز آل طاها

ای مهدی صاحب زمان، و ای ملجاء هر ناتوان کوی تو بر درماندگان، آمد عجب حصنی حصین