ملجأ

الملجأ: اعتماد دل به حصول مراداتو

ملجأ و مقصد اکابر دهر کنف سدهٔ منیع تو باد

کعبه مقصود خلق، روی تو باشد ای همه را در دو کون ملجأ و منجی

گهرپاش کلک تو که شد ملجأ ثقات بود وقت حل و عقد کلید در نجات

شمسه ایوان تو مناص شمس و قمر قبه خرگاه او ملجأ فتح و ظفر

بی چاره نزاری را مرجع تو و ملجأ تو عیبش نتوان کردن گر میل کند سویت

به بی کسان طریق وفا تویی ملجأ به ره روان ره التجا تویی غمخوار

هژبر بیشهٔ دین آن زمانه را ملجأ نهنگ لجهٔ کین آن ستاره را مفخر

تنها نه کنون باشد او ملجأ مضطرها هنگام بلا از او جستند پیمبرها

جهانبان، خدیوا، الا ای که آمد پناه تو ملجأ گبر و مسلمان