ملتمس

کوتاه کردم از همه کس دست التماس جز سر فقر ملتمس دیگرم نماند

ای خاک سر کوی تو گشتن هوس ما بر پای سگت بوسه زدن ملتمس ما

بریدیم از شهنشاهان طمع در عین درویشی که از خوبان نباشد جز نگاهی ملتمس ما را

گر بر شما حقیقت جانست ملتمس از پیرهن لطاقت آن تن نظر کنید

چشم تحسین نیست صائب را ازین گفتارها از عزیزان جهان دارد دعایی ملتمس

کس بفریاد دل کس نرسد نشنود کس ز کسی ملتمسی

رفته به صد هوس یکی آمده دسترس یکی مقصد و ملتمس یکی یار یکی سخن یکی

آمد از ذوق تپیدن نفس از یادم رفت نگهی کرد که صد ملتمس از یادم رفت

صائب صله ای چشم نداریم ز خوبان انصافی ازین سنگدلان ملتمس ماست

ناگهان نره گدائی در زد گفت دارم ز درت ملتمسی