ملالت

حافظ گرت زپند حکیمان ملالت است کوته کنیم قصه که عمرت دراز باد

نی نی سخن مپرس که جای ملالت است دانم ملالت است و ندانم چه حالت است

حقا که از دو کون ملالت بود مرا گر حکم او بمن بسپاس و بمن رسد

نمی باشد ملالت جغد را از خانه ویران حریصان را کجا از دل غم دنیا برون آید؟

بود هم که دفعِ ملالت کند علی‌الفور دوری حوالت کند

یک چند ، چو کار من ز تو ساز گرفت طبع تو ره ملالت و ناز گرفت

ز دوستان به ملامت نه ممکن است ملالت دوای درد نزاری خلاف رای حکیم است

تا بی‌ملالت این را فردا ادا کنی اندر حریم مجلس دستور کامیاب

این بود کز ابتدای حالت کس گِرد نگشتش از ملالت

در این سرگشتگی چونست حالت نمیگیرد ز عمر خود ملالت