مقیل

اندیشه ناراست و خبث اعتقاد و همت بدو مکر نهان ایشان بنگر، که چه فرو آورد بسر ایشان. چشم بر روز بد مسلمانان نهادند تا خود بروز بد رسیدند، محنت و نقمت مسلمانان خواستند و خود همه محنت و نقمت دیدند. اینست حکم خداوند جل جلاله: لا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ. و لقد قیل فی المثل: اذا حفرت لاخیک فوسّع فربّما یکون ذلک مقیلک و یقال: من نظر الی ورائه توقّف فی کثیر من تدبیره و رایه.

حسام او را اندر سر عدوست مقام سنان او را اندر دل حسود مقیل

که چه نسبت دیو را با جبرئیل که بود با او به صحبت هم مقیل

اسلام در همایت تو یافته پناه اقبال بر ستانهٔ تو ساخته مقیل

حرف او، در میانه خیر مقال؛ جای او، در زمانه خیر مقیل

و قال بعض المفسّرین: «خَیْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِیلًا» معناه خیر من مستقرّهم و مقیلهم فی الدّنیا. و قیل خیر من مستقرّ الکفّار و منازلهم فی الدّنیا. و قیل خیر مستقرّا و احسن مقیلا ممّن فی مستقرّه و مقیله خیر.

زور او چون نداشت گاه مقیل نه بنالید زار عقل عقیل

بنده را گر پیش خویش از مقیلان خوانی رواست هر که رو در قبله روی تو دارد مقبل است

روز از وصال هجر درآبم بود مقام شب از فراق وصل در آتش کنم مقیل