مقود

از مه و پروین و از مجره و شعری اسب تو را نعل وتنگ و مقود و زین باد

با آن خضاب کرده دو سیمین دست بگرفت تنگ مقود یکرانرا

روزی که جست عمرو ز خندق بسته به خنگ تازی‌، مقود

ماه نو و مَجرّه و پروین و فَرقَدین نعل است و تنگ و مقود و زین و لگام او

چون به لشکر نگری موکب انجم رانند چون جنیبت طلبی مقود صرصر گیرند

بو مقودی از کمند وفایش بسی دوستان بسته دارد بمقود

چون دگر خربندگان از نعل و مقود بازگوی تو چه حد داری که نعت تاج و مسند می‌کنی؟

اسب فلک جواد عنان تو شد چنانک ماه و مجره اسب ترا نعل و مقودست

ماه بشنید این سخن آسیب زد با منطقه گفت آیا تا حدیث نعل و مقود می‌رود