مقطر

لؤلؤی شهوار او به حقه سیمین گوهر شب تاب او به مشک مقطر

هم کردمش به جام شراب مروقا هم بردمش به پیش گلاب مقطرا

خطا قلزمت گفتمی ز آنکه جوهر ز ابرت یک از قطره های مقطر

ز شاهانه خورشهای گوارا ز شربت‌های دلخواه مقطر

سحاب قطره فشانی است کلک او که مر آنرا همه بحار گهرزاست قطره های مقطر

عیش موفا کن از شراب مصفا بزم معطر کن از گلاب مقطر

یعنی به صبح خنده زند غنچه بر چمن چون میغ تر کند به سرشگ مقطرش

نشکفت ار حکمت آید از سخن من کزسنگ آید همه زلال مقطر

کسان آب دریا مقطر کنند مزه دیگر و لون دیگر کنند

بزم نوروز بساز و می آسوده بخواه تا به بزم تو همه باده مقطر گیرند