مقصود

آنان که ره بمنزل مقصود برده اند روزیکه زاده اند همانروز مرده اند

زین بیان مقصود من آنست و بس تا که از سالک زنم با تو نفس

چنین کز آتش رویت تن من گشت خاکستر دلم آیینه‌ی مقصود ازین خاکستر افروزد

اینک دل من تو در میانش بنگر تا هست بجز تو هیچ مقصود دگر؟

گر دلت آینه صورت مقصود بود هر چه مقصود تو باشد همه موجود بود

کی توانی برد سوی منزل مقصود راه توشه ی تن تا نسازی پاره ی دل همچو ماه

به جلوه ز آئینه جام چهره مقصود که هست کشته باو چشم هر که افتادست