مقسوم

قسمتم عشق بود روز ازل آری خوش قسمتی که مقسومست

رزق مقسوم و وقت معلومست ساعتی بیش و لحظه ئی پس نیست

رزق مقسوم خویش می طلبم زانکه دستش خزانه ارزاق

دیده بی دیدگان برای العین شکل مقسوم و صورت مقدور

وایه ی ما با زمانه راست نیامد کوشش مقسوم آسمان و زمین بود

رزق مقسومست و وقت آن معین کرده اند بیش از آن و پیش ازین واصل نمیگردد بجهد

و حقیقت تصوّف میان اخبار مشایخ است از روی حقیقت، و مقسوم از روی مجاز و رسوم.پس من بر سبیل اختصار و ایجاز، سخن اندر بیان آن مقسوم گردانم و اندر اصل مذهب، هر یک را بساطی بگسترانم تا طالب را علم آن حاصل شود و علما را سلاح بود و مریدان را صلاح و م حبان را فلاح و عقلا را نَجاح، و خداوندان مروت را تنبیه، و مرا ثواب دو جهانی. و باللّهِ العونُ و التّوفیقُ و حسبُنا اللّه و نعمَ الرَفیقُ.

از آن رزق مقسوم کلک قدم نگردد یکی لقمه افزون و کم

آنچه مقسوم شد از کار گه قسمت دگر آنرا نتوان کرد کم و افزون

نان و جاهت هر دو مقسومند از روز ازل بی سبب خود را، چه اندازی به رنج و اندهان