مقدس

اول قبول کرد گفت رسول را روح مقدس صدر بزرگوار

از لذتی که هست نظر را ز قدس او ما خود نظر به جان مقدس نمی‌کنیم

هزار جان مقدس فدای روی تو باد که در جهان چو تو خوبی کسی ندید و نزاد

عکس جمالت افتد گه گه بکوی دلها چون پرتو تجلی بر وادی مقدس

هزار دیده به ره بر نهاده‌اند به مجمر ز صحن گلشن مینا مقدسان مقرب

خورشید دین و دنیا کانبخش رکن دین کوست از نقصها منزه وز عیب ها مقدس

ان مرغ شگرف ذات عشق است بسمل و مقدس و یگانه

سری که مقدسان از آن محرومند عشق تو فرو گفت بگوش دل ما

ز اندیشه‌ها نخسپی ز اصحاب کهف باشی نوری شوی مقدس از جان و جا چه باشد