مقامر

درون می‌کده ویرانهٔ بود که رندان را مقامر خانهٔ بود

در این رصد گه خاکی چه خاک می‌بیزی نه کودکی نه مقامر ز خاک چیست تو را؟

رفیقی مقامر کشیدم مهار مرا برد از آنجا به بزم قمار

استخوانم شد ز غم صد پاره و هر پاره ای زان مقامر پیشه دارد داغهای چون کعبتین

به شراب و مقامری و زنا تازه و تر و شادکام نه ای

مقامر نیز بسیارند آنجا همی جمله گنه گارند آنجا

جان بسی در باخت عاشق تا به آن رخ عشق باخت پاکباز آمد مقامر از فراوان باختن

به یکی جلوه، تو را مات رخ خویش کند با چنین شاه مقامر، نکنی بازی به

در مقامر خانهٔ وحدت که کوی نیستی ست عاشقان در داو اول خویش را در باختند

ما رند و مقامر و مباحی‌ایم انگشت نمای هر نواحی‌ایم