مفلوک

به بیند نفس خود را خاصه مملوک بدست اقتدارش شیئی مفلوک

نشود رهنورد، هر مفلوک مرد باید به راه حق و سلوک

بر آن مفلوک مسکین درگه سیر فتاد از گوشه ای چشم قدم خیر

به گیتی چند تن مفلوک زایی فزون زایی ولیکن خوک زایی

تو خداوندی و مولای جلیل من یکی مملوک مفلوک ذلیل

چون‌ خری‌ مفلوک و لنگ

در سال ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ رئیس بیمارستان فیروزآبادی بودم، به‌خوبی به خاطر دارم که موقع خروج از بیمارستان نزدیکی‌های در خروجی، اغلب چند بیمار مفلوک، معلول یا پیر و فرسوده را در حال خوابیده، نزدیک در بیمارستان می‌دیدم و با آنکه رئیس بیمارستان بودم قادر نبودم به طریقی اعمال نفوذ کنم و دستور بستری شدن آنان را بدهم، اگر هم دستور می‌دادم پزشکان به دلایل قانع کننده از پذیرفتن آنان خودداری می‌کردند و حق هم داشتند زیرا آن افراد نه قابل درمان بودند نه بیمارستان قادر بود برای زمان طولانی آنها را بستری نموده و تخت بیمارستان را اشغال نماید.

لبت به نغمهٔ جان‌بخش چون مسیحا، جان دهد به پیکر بی‌روح مردم مفلوک