مفتون

شهانه دلم ساخت مفتون زلفش نگذاشت دلی نکرده مجنون زلفش

ساز محشرگشت آفاق از نگاه حیرتم درنی مژگان چه فریاد است مفتون تو را

درفراغت باده ها می نوش و فتنه می نشان ای سعادت برتو و ملک تو مفتون آمده

بعهد حسن تو تنها نه من شدم مفتون که برجمال تو امروز فتنه مفتونست

چشم فتان تو نازم که به هر گوشه هزار چون منِ گوشه‌نشین واله و مفتون دارد

هماره تا که بخال و بزلف مهرویان کنند خاطر عشاق خویشتن مفتون

بت پرستان بنقش بت مفتون حق پرستان بیاد نقاشند

روزی اگر در آینه افتد نگاه تو مفتون شوی ز فتنهٔ چشم سیاه خویش

کارم همه موزون شد، روی دل از آن سون شد بر روی تو مفتون شد، ای دوست سلام علیک

هرگز کی گفت این زمانه که «بد کن»؟ مفتون چونی به قول عامهٔ مفتون؟