مفاخرت

به اصل تنها کس را مفاخرت نرسد که نسبت همه از آدم است و از حواست

یعنی که نه از روی مفاخرت میگویم که آن همه موهبت الهی است و هیچ از آن مکتسب من نیست. و فخر که کنند بچیزی کنند که مکتسب خود بود نه موهبت محض.

چرا به شعر مجرّد مفاخرت نکنم زشاعری چه بد آمد جریر و اعشی را

در خور این مفاخرت ماییم می دنیا و آخرت ماییم

به خط و خلعت او چون مفاخرت نکنم؟ مرا به تربیت آوازه در جهان انداخت

پی مفاخرت ابلیس گفت با فرعون چه مرد پنهان میداشتم بزیر گلیم

بیان این مطلب آن است که عدالت، صفتی است که به واسطه آن سلاطین ذوی الاقتدار بر یکدیگر افتخار می توانند نمود، چون این صفت باعث دوام دولت و سعادت آخرت نام نیک تا قیامت است حتی اینکه فخر رسل صلی الله علیه و آله و سلم در مقام مفاخرت فرمود:

با شرف غلامیت والی و خطره شهی در دو جهان مفاخرت بس که گدای این درم

مرا نه جاه و نه مالی بود نه فضل و کمال بود زعشق گرم بر جهان مفاخرت است

صنف دوم کسانی هستند که آن را طلب می کنند از برای مفاخرت نمودن و خدعه کردن صنف سوم کسانی هستند که آن را می طلبند به جهت تحصیل بصیرت در دین و تکمیل عقل و تحصیل یقین.