مغفل

دیگر روز آنکه بخرد موسوم و بکیاست منسوب بود بیرون رفت وزر ببرد: و روزها بران گذشت و مغفل گذشت و مغفل را بسیم حاجت افتاد. بنزدیک شریک آمد و گفت: بیا تا از آن دفینه چیزی برگیریم که من محتاجم. هر دو بهم آمدند و زر نیافتند، عجب بردند. زیرک در فریاد و نفیر آمد و دست در گریبان غافل درمانده زد که: زر تو برده ای و کسی دیگر: خبر نداشتست. بیچاره سوگند می‌خورد که: نبرده ام. البته فایده نداشت. تا او را بدر سرای حکم آورد و زر دعوی کرد و قصه باز گفت.

حرص صیادی ز صیدی مغفلست دلبریی می‌کند او بی‌دلست

ای مغفل رشته‌ای بر پای بند تا ز خود هم گم نگردی ای لوند

شیر و آهو جمع گردد آن زمان سوی تذکیرش مغفل این از آن

مغفل وار پنداری تو عاشق را ولیکن او به هر دم پرده می‌سوزد ز آتش‌های هشیاری

در عرب در عجم بود مشهور کو مدنش مغفل مغرور

این پنج روزه مهلت ایام آدمی آزار مردمان نکند جز مغفلی