مغتم

و مغتمض الا جفان لم یدر ماالذی یکابد سهران اللیالی الغیاهب

هر چند که اهل تأویل گفتند «إِنِّی سَقِیمٌ» ای ساسقم، یعنی عند الموت، و قیل انّی سقیم ای مغتمّ بضلالتکم و قوله لسارة «هذه، اختی» یعنی فی الدین، این تأویل گفته‌اند لکن آن نیکوتر که آن را کذب دانند چنان که رسول تقدیر کرد بر وی، و بیش از آن نیست که این زلّتی است از صغایر، و ربّ العالمین در قرآن جایها زلّات صغایر با انبیاء اضافت کرده، و روا باشد که ربّ العزه ابراهیم را در آن کذب رخصت داد قصد صلاح را و اقامت حجّت را بر مشرکان هم چنان که یوسف را رخصت داد در آنچه با برادران گفت: «إِنَّکُمْ لَسارِقُونَ و لم یکونوا سرقوا.

هر کسی را به موجبی باری می نشاند به گوشه‌ای مغتم

ز بس‌گندیده و ناپاک و زشت و تیره و مغتم تو پنداری دهان خصم دستورست تسعینش

از بهر چه این کبود طارم پر گرد شده است باز و مغتم؟

ز بهر آنچه کاید با تو گر غمگین بوی شاید ز بهر آنچه کایدر ماند خواهد چون بوی مغتم؟