معیب

«أَمَّا السَّفِینَةُ فَکانَتْ لِمَساکِینَ» امّا آن کشتی از آن قومی درویشان بود، «یَعْمَلُونَ فِی الْبَحْرِ» که کار میکردند در آن و بغلّه آن می‌زیستند، «فَأَرَدْتُ أَنْ أَعِیبَها» خواستم که آن را معیب کنم، «وَ کانَ وَراءَهُمْ مَلِکٌ» و در راه ایشان پادشاهی بود، «یَأْخُذُ کُلَّ سَفِینَةٍ غَصْباً (۷۹)» که هر کشتی که بی عیب بودی می‌بگرفت بناحق.

مال رفته عمر رفته ای نسیب مال و جان داده پی کالهٔ معیب

نگردد بایطا معیب این سخن که نظمیست بر گونه گون ماجرا

زر سرخ ار شد پشیمانی سپید آتش گرفت چون توان گفتن که مغشوش و معیبش یافتم