معلق

زان می که کند ز شعله پُرآتش این گنبد‌خانهٔ معلق را

آن کس که ز دل دم اناالحق میزد امروز بر این رسن معلق میزد

با پشت چو حلقه چند گوئی وصف سر زلفک معلق؟

همان پای کوبان کشمیر زاد معلق زن از رقص چون دیو باد

با سر بشوق جذبه عشق تو میروم گر ببینی این رواق معلق بود بپای

به یک تازش از باد تک برگذاشت دو گوشش گرفت و معلق بداشت

معیب بود تا بود در مغاک معلق بود چون بود گرد خاک

ببین بر چهره ی خوبان که از می عرق چون می زند بر گل معلق

یک اشتباه رایج استفاده از آدرس متغیرهای محلی در یک تابع است که با برگرداندن یک اشاره‌گر به آن قسمت، آن اشاره‌گر را معلق می‌کند؛ چرا که اشاره‌گر استفاده شده به جایی از حافظه اشاره می‌کند که پس از اتمام اجرای تابع، آزاد شده و دیگر تضمینی بر حفظ مقادیر وجود ندارد.

زمانی فتادی چو مصروع بیخود زمانی معلق زدی چون کبوتر

زمین گشته چون آسمان بیقرار معلق زن از بازی روزگار