معقرب

گرد نوشین لبش ار خط معقرب بدمید کی شگفت آرم جراره نتیجه شکر است

از هر می لعل گوهر آن لب خوشتر و آن لعل به آن خط معقرب خوشتر

تا شد آن زلف معقرب زکفم نیش زند بر تنم هر سر مو چون دم عقرب سر مار

دل در آن زلف معنبر چه نکوست مرغ در دام معقرب چه خوش است

معقرب زلف مشکینش معلق بر رخ روشن چنان چون عنبرین عقرب که زهره در دهن گیرد

چو آورد ببر لب، کمند زلف معقرب فسون گری است تو گوئی گرفته مار سیاهی

معقرب دو زلفت به گرد گل و مه ره دیده بربسته اند از جوانب

گفتم آن روز که آن زلف معقرب دیدم آنقدر خون خورد این مارکه ضحاک آید