معطل

چو خسرو جست از شیرین جدایی معطل ماند شغل دلربایی

روشنان ز آن حکم کاول کرده‌اند دست آفت ز او معطل کرده‌اند

چواحمد نوش کرد آن جام اول نشد مانندهٔ صورت معطل

آیینه در مقابل رایش معطل است اندیشه در حدیقه مدحش معطر است

ز روی سختی یخ در آب منهل شده باد از زره سازی معطل

بر کار ز داروی تو شد شخص معطل مانده ملک الموت ز داروی تو بیکار

چو گرگ گرسنه ماندی معطل مگر سیری نکردت بار اوّل

علی او بود لیکن چشم احول شده از ادراک این وحدت معطل

دندان که معطل است، درکامم هست نانی که صباح و شام می باید، نیست

اول آن که به زبان باشد و دل غافل و اثر این ضعیف بود، ولیکن هم از اثر خالی نباشد چه زبانی را که به خدمت مشغول باشد فضل بود بر زبانی که بیهوده مشغول گردد یا معطل بگذرد.