معذرت

دوان آمد به صد جان معذرت خواه به مژگان روفت خاشاک و خس راه

اکنون ره معذرت گرفته مسکین به شفاعت تو محتاج

وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً ربّ العالمین جلّ جلاله و تقدّست اسماؤه و تعالت صفاته درین آیات خود را بتوانایی و دانایی و مهربانی بخلق تعریف میکند و منتهای خود در کفایت خود بر ایشان می‌پیدا کند. حجّت خود بر دشمن آشکارا می‌کند و دوستان را نیک خدایی خود بیان میکند، تا نه دوست را ریبت ماند، نه دشمن را معذرت.

بس است معذرت کشتنم پشیمانی که آه سرد نسیم است خونبهای چراغ

بدان جوان عرب داد و معذرت طلبید زبان عذر گشود و بگفت شاه شهید

اگر چه خصم تو خواهد ز چاکران هم عذر کیش اجل بود این معذرت ورا عیار

صائب مباش در صدد معذرت که نیست بهتر ز انفعال، شفیعی گناه را

مروت تو دیاریست پر زداد و دهش که معذرت نتواند درو نمود عمل

معذرت پیشه گیر و استغفار عجز و فقر و شکستگی پیش آر