معدنی

فدای نقطه‌های رشحه کلک تو می‌گردد در بحری و سیم معدنی و گوهر کانی

هر متاعی ز معدنی خیزد شکر از مصر و سعدی از شیراز

چون به پاکیست فرق این که و مه معدنی از نبات و حیوان به

کل سراج حدث ینطفی غیرک یا اصلی یا معدنی

از من چو آفتاب نظر منقطع مکن کز هیچ معدنی به تو این زر نمی‌رسد

پر شد وثاق صادر و وارد به عهد تو از در معدنی و ز دیبای ششتری

نباشدش سخنی کش توان به کاغذ برد برو که خواجه گهرهای معدنی دارد

شنیدستم که اندر معدنی تنگ سخن گفتند با هم، گوهر و سنگ

دیو بد دینست لیکن بر در دین ره زند زهر ما زهرست لیکن معدنی شکر گرفت

نخست از زمین معدنی خاست پاک برافراخت پس رستنی سر ز خاک