معاش

از این سفر بجای معاش و رسوم و دخل حرمان و ناله گشت نصیبت رضاقلی

کسب معاش لایق عقل و نهی بود نهی است پیش عشق که لاف از نهی زنیم

عین یکدیگر بدیدم ابتدا و انتهاش جان عارف فارغ آمد از لباس و از معاش

دلا بگلشن حسن معاش می باید بقدر پایه پرواز آشیان کردن

عاشقان آسوده اند از فکر سامان معاش هست درد عشق واعظ، درد بی‌درد سری

پیاپی بده ساقیا جام می که بی مستیم نیست ممکن معاش

فکر معنی شده است فکر معاش چه کنیم؟ آب و نان ما سخن است

نان و حلوا چیست؟ گوید با تو، فاش این همه سعی تو از بهر معاش