معا

زنی بادیه نشین را گفتند: از کجا معاش خویش آرید؟ گفت: اگر از جائی که همی دانیم، معاش نخوریم، زنده نمانیم.

من اگر چند نی‌ام زاهد و هستم قلّاش هستم آزاد و نی‌ام بندهٔ اسباب معاش

بِکَلَامٍ لَوَ اَنَّ لِلدَّهرِ سَمعاً مَالَ مِن حُسنِهِ اِلی الإِصفَاءِ