مظالم

گفت: آری یا احمد، آن شب که بگریستی من آن آب دیده تو در روی خود مالیدم روی من چنین شد و گفت بنده تایب نبود تا پشیمان نبود بدل و استغفار نکند بزبان و از عهده مظالم بیرون نیاید تا جهد نکند در عبادت.

باشد که من از جور تو در پیش شهنشه جامه بدرم روز مظالم به گه بار

تو بر آن زجر کنی انگیزش سازی از بهر مظالم تیزش

وان که شد با مظالم تو شر‌بک ساخت خود را به حضرتت نزدیک‌

تو این سپر که ز دنیا کشیده ای در روی به روز عرض مظالم چنان بیندازی

بعد ازان گفت کان دو ظالم را وان دو سر دفتر مظالم را

و گفته‌اند «الصّوم لی» اضافت روزه با خود کرد تا دست خصمان از آن کوتاه کند، فردا در قیامت چون خصمان گرد تو بر آیند، و عبادتهای تو بآن مظالم که در گردن داری بردارند، رب العالمین آن روزه تو در خزینه فضل خود میدارد، و خصمان ترا می‌گوید این آن منست، شما را ور آن دستی نه پس بعاقبت بتو باز دهد، گوید این اضافت از بهر آن با خود کردم تا از بهر تو نگه دارم.

دست خدای گیر و از این ژرف چه بر آی گر با هزار جور و جفا و مظالمی

گفت «خدا با تو ظالم چه کرد؟ در شبت از روز مظالم چه کرد؟»

اندر عراق بزم کنی، در حجاز رزم اندر عجم مظالم و اندر عرب شکار