مطیب

صبای مجمره گردان چو آه صبح معطر جهان مجمره صورت چو زلف حور مطیب

الطاف و کرامت تو امروز مرا داد هم دولت پاینده و هم عیش مطیب

ز سلام خوش سلامان بکشم ز کبر دامان که شده‌ست از سلامت دل و جان ما مطیب

طول بقای تو خواستیم ز یزدان عمر تو عیش توهنی و مطیب

روز و شب عیش خداوند مطیب بادا تا فلک را شب و روز است و عشی است و غدو

طیبنا الراح و نعم المطیب و اختلط الشهد لنا باللبن

از بزرگان و مذکوران مشایخ بود. روزگاری مهذب و وقتی مطیب داشت با حق تعالی. و وی را اشارات لطیف است و ستوده؛ کما قالَ واحدٌ مِنَ المشایخِ المتأخّرین: «ثَلاثَةٌ مِن عَجائب الدُّنیا: إشاراتُ الشّبلی، و نُکَتُ المرتعش، و حکایاتُ جَعفرٍ.»

نه چرخ و مهر چون قدرت معلی نه عود و مشک چون خلقت مطیب

از بس که بریخت اشک بر خاک شد خاک ز اشک او مطیب

مکللست و منقش چمن بدر و عقین معطرست و مطیب هوا بمشک و ببان