مطوق

هرچه کند چرخ مطوق بود جز تو که بنیاد بقا می‌کنی

چون کبک شسته لب بشراب مروقی کبکی از آن بطوق معنبر مطوقی

گر طمع میان‌تهی سه حرف آمد چار است میان‌تهی مطوق را

آزاد شد از گناه گردنت هرگه که شدی به حق مطوق

ای هر دو جهان خاک ره سرو روانت گردون مطوق یکی از فاختگانت

همه زین زرین مرصع نهاده همه اسب تازی مطوق گرفته

چو گردان سگ تازی مطوقی و ز طوقت رمیده تاز مطوق چو آهو از سگ تازی

چون گردباد فاخته‌های ریاض انس هرچند می‌پرند به‌ گردون مطوقند

قومی مطوقند به معنی چو حرف قوم مولع به نقش سیم و مزور چو قلب کان

ذقن چون سیبی از غبغب مطوق ز سیب آویخته آبی معلق