مطواع

من چون تو خداوند سرافراز ندیدم تو نیز چو من بنده مطواع مپندار

بادت از دیده و دل بنده مطواع چنانک همه بر قطب مراد تو مدارش باشد

منقاد اوست گنبد دوار در مسیر مطواع اوست کوکب سیار در قران

مکره به گه بخل تو باشی و نه مطواع مطواع گه جود تو باشی و نه مکره

بآزمایش آن یک دو کار گرد، دگر بسعی بنده مطواع خود فلک بگذار

حکمِ تو بر جانِ نزاری رواست بندۀ مطواع نجوید عدول

بادا روش چرخ تو را بنده مطواع بادا دهن خلق ز تو شاکر انعام

زمانه پیش هوای تو بنده مطواع ستاره زیر مراد تو مرکب هملاج

دوست مطواع دوست در همه حال یار هم رنگ یار در همه باب

خواهم که ز من بندهٔ مطواع سلامی پوینده و پاینده چو یک ورد مقمر