مطلب

دلهای آرمیده به مطلب سوار نیست رحم است بر کسی که دلش برقرار نیست

از قسم خود افزون مطلب، قول حکیم است این نکته که بر خویش مقدم نتوان بود

جان، از نفس است، عمر باقی مطلب پاینده نباشد آنکه برباد زید

از من مطلب صبر جدایی که ندارم سنگیست فراق و دل محنت زده جامی

ناله‌ها داریم و کس زین انجمن آگاه نیست آنچه دل می خوهد از اظهار مطلب آه نیست

جواب مطلب کس، رسم این بزرگان نیست خوشا فغان جگر سوز پای کهساری

مطلب دنیا و دینت باد حسب المدعا

کند داغ دلم همیشه تازه از این مطلب تازه‌تر ندارم (‌تکرار)

مطلب از ارباب دنیا می شود حاصل تو را سبزه گر آسان بود بیرون ز خارا آمدن

از کجی گردند خلق از صیدِ مطلب کامیاب راستی خالی ز بحر آرد برون قلّاب را

«در علم الهی (الهیات) این مطلب به اثبات می‌رسد که در میان انبوه موجودات، برخی ناقص ترند و برخی دیگر کامل تر و کامل تر. این سلسله سرانجام به موجودات کاملی پایان می‌یابد که کامل تر از او نتواند بود؛ موجود نخستی که چیزی پیش از او نیست؛ موجودی که وجود خود را به هیچ وجه از چیزی دیگر نگرفته‌است.»