مطرز

وز مدحت ایشان نگر که ایدون گشته است مطرز پر مقالم

من هجاء چون کنم مطرزک را که هجاء کردن است کژ خوانی

زی عراقی برم از لعل مرصع موزه بحجازی دهم از سیم مطرز مندیل

در بیانم آب و در فکر آتش است آبی از آتش مطرز کس ندید

ز نسج فکر تو پوشد مطرزی و حریری کسا به دوش کسایی کله به فرق مبرد

سرکه او چون روی بخیلان و زعفران او چون رنگ علیلان، چون چهره عاشقان مخلل و چون لب معشوق معسل بمغز بادام ملوز و بشکر عسکری مطرز و بزعفران مطیب مزعفر.

از آن عذار مطرز و زان جمال بدیع از آن رحیق مصفا و زان عقیق خوشاب

و عهدا اصبحت عرصات خدی مطرزة باجنحة الغراب

به حکمت می کند دعوی مطرزک که از بخل و سفه بر زر بلرزد

تو بهاری و من چمن چه شود؟ گر مطرز کنی سر و پایم