مضایقه

مگر عبید به جان با لبم مضایقه کرد که این به مذهب اصحابنا نشاید کرد

طفلان به ما مضایقه از سنگ می‌کنند خود را دگر برای چه رسوا کند کسی

صائب ز آب خضر نکرده است کس زیان با تیغ او مضایقه جان چه می‌کنی؟

هر قالبی که مایه ز خاک در تو یافت جان را به صد مضایقه تشریف بار داد

از بس که بی نصیب در ایام پیری ام دارد عصا مضایقه در دستگیری ام

در آتشم من و جز دیده کس نمی‌بینم که بی‌مضایقه آبی بر آتشم ریزد

جان از کسی مضایقه هرگز نکرده ایم چون آب، بی دریغ روان است خون ما

به جان مضایقه با لعل دلستان مکنید که ماه مصر به این سیم قلب ارزان است