مصمت

تابه دی ماه بود کوه به رنگ مصمت تا به نوروز شود دشت به رنگ دیباه

او فکند آتش بدا را لمصمت دخت رسول پهلوی او را شکست از ملعنت بدگوهری

تا کوه چو مصمت بود اندر مه آذر تادشت چو وشی بوداندر مه آذار

زن کز مدد نشو و نما، زخم نخستین مصمت شده تا زخم دگر بر اثر آید

تا پرنیان سبز بورن کرد بوستان با مصمت سپید همی گردد آسمان

گر کشد بر کرهٔ مصمت خورشید کمان همچو چرخش کند از ضربت ناوک کاوک

بود یعنی بسیط او در حقیقت نه کز جوع و عطش شیئیست مصمت