مصقول

کشیده خنجر مصقولش آفتاب نهاد گشاده چتر همایونش آسمان کردار

صبح آمد و صحیفه مصقول برکشید وز آسمان سپیده کافور بردمید

بیا بیا که صفا در پی صفاست همه حریف ساده، می بی غش و قدح مصقول

سواران ز خون لاله کردار چنگ پیاده چو مصقول دامن به رنگ

دلم چو گشت مصیقل به صیقل مهرش بود ز زنگ حوادث بر آینه مصقول

ز خنجر چو آتش بر انگیخت جوش ز خون دشت کُه کرد مصقول پوش

صبح آمد و علامت مصقول برکشید وز آسمان شمامه کافور بردمید

جنازهٔ تو ندانم کدام حادثه بود که دیده ها همه مصقول کرد و رخ مجروح

ز مکر، آیینه مصقول و دیده نابیناست از آن بپای شد این اختلاف و جنگ و جدل

چون دل صوفی در او پیداست صورتهای غیب بس که مصقول است دیوار و درش آیینه وار