مصطبه

ز دی صبحدم تکیه بر مصطبه بکف جام می چون مه یکشبه

بر در . . . ونش چو بود خفته مست . . . ایه او گنده تر از مصطبه

این خانه که پیوسته در او جوش و خروش است از کیست؟ مگر مصطبه باده فروش است

به شیخ شهر شو ای سالک کرامتجوی که رند مصطبه را طاقت کرامت نیست

دلم از مصطبه عشق تو، بویی بشنید زان زمان باز مقیم در خماران است

از عاشق بدنام بیا ننگ مدار ورنه برو این مصطبه را تنگ مدار

مرا ز مصطبه بیرون فکند پیر مغان که کنج میکده صاحبدلان مقام کنند

در مصطبه‌ها همیشه فرّاشم من شایسته صومعه کجا باشم من‌

با این همه ما و می و معشوقه به کام در مصطبه پخته به که در صومعه خام

به خانقاه بیا عزتم نگر که تو گوئی که اوست مصطبه من بنده صدر مجلس اویم