مصرع

این سرود پیش از پیروزی انقلاب تهیه شده بود و در راهپیمایی‌ها از بلندگو پخش می‌گردید. آهنگساز این اثر می‌گوید: «درآمد این اثر در فضای دشتی است. نیز از مصرع «از اشک یتیمانت از خون شهیدانت» شروع می‌شود را به لحاظ موسیقی می‌توان گیلکی دانست که این بخش نیز باز درآمد دشتی است. قسمت الله الله آهنگ نیز پرده ترکی است که در ماهور است و بازهم به دشتی بازمی‌گردد. در میان اثر نیز از پرده شور استفاده شده و به‌طور کلی می‌توان گفت برای ساخت آهنگ از فضای مقامی و چندین دستگاه ایرانی بهره برده شده‌است. آهنگ «الله الله» ریشه‌ای کاملاً ایرانی دارد و همین موضوع یکی از دلایل ماندگاری آن است.»

مرا به پهلوی پر داغ تیر سینه شکافش بود چو مصرع برجسته در زمین شکفته

چو این بیت برخواند تاریخ وی شد از اولیم مصرع او عیان

بیرایکی مصرع ایلن اولمسنگ صاحب سخن واعظ که موزون اولماق ایلن هر چبوق سرو روان اولمز

مصرع آه من از لعل تو پر بی‌بهره ماند باب تحسین ‌گر نبود اهلیت دشنام داشت

مصرعِ برجسته هیهات است از خاطِر رَوَد چون کند صائب فرامش قدِِّ دلجوی ترا؟

مصرع: واقف کشتی خود باش که پائی نخوری. باغ گل و ایاغ مل آن عصر گاهان بر آن علت که دانی خاردیده و خون دل شد. عنایت پاک یزدان به حق حجاز این جنس دو پا را به سنت گرگ مدینه هدایت کند. زیاده بر این از صحبت مجلس و بساط صحبت آن که فخر عالم است و حالت آدم محروم نتوان زیست، بیت:

ز بس کشیده ام از حرف تند، خجلت ها ترم از مصرع تندی که بر زبان آید!

شوخ شاعر مصرع برجسته‌ای باشد به عصر بردم او را خانه و خواندم به گوشش نظم و نثر

به هر جا گوش کرده بهر تاریخ زمانه این دو مصرع را شنوده:

عیش صد دانا ز یک نادان منغص می‌شود ربط مصرع بر هم است آنجا که حرفی کور شد