معنی کلمه مصرشناسی در دانشنامه عمومی
به کسانی که به مطالعه این دانش پرداخته یا می پردازند، مصرشناس می گویند.
نخستین نشانه ها از تلاش برای بازسازی آثار باستانی مصر در دوره توتمس چهارم دیده می شوند. او ابوالهول بزرگ را پس از آنکه سال ها زیر شن های بیابان دفن بود، بازسازی کرد و سنگ یادبود معروف به رویا را به یاد آن تراشید. کمتر از دو سده بعد، شاهزاده خائم وست، چهارمین پسر رامسس دوم، به شناسایی و بازسازی سازه های باستانی، آرامگاه ها، و نیایشگاه ها و از جمله هرم ها همت نهاد.
کاهن مصری مان تو در دوره بطلمیوس یکم و بطلمیوس دوم در سده سوم پیش از میلاد کتابی به نام مصرنامه نوشته است که نوشته های آن امروزه نیز مورد استناد مصرشناسان قرار می گیرد. روش دودمان گذاری او امروزه بنیان نام گذاری دودمان های گوناگون مصر باستان است.
نخستین یادداشت ها درباره مصریان و روش زندگیشان نوشته شده توسط منابعی جز خود آن ها، توسط تاریخ نویسان یونان و روم باستان بوده است. کسانی همچون هرودوت، استرابون، دیودور سیسیلی به آداب مصریان و تاریخ آن ها اشاره کرده اند.
در دوره بطلمیوسی علاقه بسیاری میان شاهان این دودمان برای شناخت تاریخ مصر باستان وجود داشت. آن ها همچنین اقدام به بازسازی آرامگاه های مصری و هرم هایشان کردند و معابد نویی به شیوه مصر کهن ساختند.
با فتح مصر توسط مسلمانان در هنگام خلافت عمر بن خطاب، خلیفه دوم، پیشرفت هایی در زمینه بررسی تاریخ مصر باستان صورت گرفت. در این دوره نخستین تلاش ها برای رمزگشایی از خطوط هیروگلیف توسط ذوالنون مصری و ابن وحشیه در سده نهم انجام شدند. آن ها با تطبیق نوشتارهای باستانی با خط در زبان قبطی، که توسط روحانیون قبطی در آن هنگام مورد استفاده قرار می گرفت، توانستند حداقل تا میزان کمی به معنای نوشتارهای مصری پی برند. عبداللطیف بغدادی، استادی در دانشگاه الازهر قاهره توصیفات دقیقی از آثار باستانی مصر نوشت. تاریخ دان مصری، المقریزی نیز به همین شکل فهرستی از این آثار تهیه کرد.