مصدق

مصدق. [ م ِ دَ ] ( ع اِ ) دلاور راست حمله. ( منتهی الارب ): شجاع ذومصدق ؛ دلیر بیباک و بی پروا. ( ناظم الاطباء ). شجاع ذومصدق ، دلاور است. ( آنندراج ). مَصْدَق. ( منتهی الارب ). || جواد ذومصدق ؛ اسب راست تک و راست روش. کأنه ذوصدق فیما یعده من ذلک. ( منتهی الارب )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). مَصْدَق. ( منتهی الارب ).
مصدق. [ م َ دَ ] ( ع اِ ) مِصْدَق. ( ناظم الاطباء ). رجوع به مِصْدَق شود.
مصدق. [ م ُ ص َدْ دِ ]( ع ص ) صدقات گیرنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). صدقه ستاننده. ج ، مصدقون. ( مهذب الاسماء ). فراهم آورنده زکوة و صدقه. جابی. عامل. ساعی. فراهم آورنده صدقه. صدقه ستاننده. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به تاج العروس ج 6 ص 406 شود. || تصدیق کننده و آنکه تصدیق کند دیگری را و گواهی دهد صداقت و راستی دیگری را. ( ناظم الاطباء ). برراست دارنده. ( مهذب الاسماء ). تصدیق کننده چیزی یا کسی. گواهی کننده راستی چیزی یا کسی را. ( از یادداشت مؤلف ). راستگوی دارنده کسی را. ضد مکذب. ( آنندراج ). مؤید. تأییدکننده. آنچه موجب تصدیق گردد : بالجمله سادات عظام را که ذریه طیبین و طاهرینند معزز و گرامی داشته در توقیر و احترام ایشان مبالغه عظیم می فرمودند مصدق این مقال تعظیم و توقیر زیاده از حد اعتدال سادات اسکویه تبریز است. ( عالم آرا ج 1 ص 143 ). || باورکننده. || مقوم. ارزیاب خبره. ج ، مصدقین.
مصدق. [ م ُص ْ ص َدْ دِ ] ( ع ص ) صدقه کننده. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). متصدق. صدقه دهنده. ج ، مصدقون. ( مهذب الاسماء ) : ان المصدقین و المصدقات و اقرضوااﷲ قرضاً حسناً یضاعف لهم و لهم اجر کریم ( قرآن 18/57 )؛ همانا مردان تصدیق کننده و زنان تصدیق کننده و وام دهندگان به خدا وامی نیکو افزوده شود بر ایشان و ایشان راست مزدی ارجمند. و رجوع به تاج العروس ج 6 ص 406 شود.
مصدق. [ م ُ ص َدْ دَ ] ( ع ص ) استوار. ( یادداشت مؤلف ). محقق. تصدیق شده. به راستی گواهی شده : 
ور گواهی به چار حد جهان 
بگذراند مصدقش دانند.خاقانی.- سواد مصدق ؛ رونوشت مصدق. سواد و رونوشت به گواهی رسیده. ( از یادداشت مؤلف ).
- مصدق داشتن ؛ تصدیق کردن. به درستی آن گواهی دادن. به راستی و به درستی پذیرفتن. باور کردن .