مصاحب

بیزار شد از زاری من بلکه ز من هم هر کس که دمی شد به من زار، مصاحب

سُوزِّمِهْ، و تَشْ (آتِشْ) بُونه هَر روزی سی‌وٰارْ مصاحبْ مِنِهْ دَرْدِهْ، اَنْدوُهِهْ تیمٰارْ

مدام منزل او در دکان صرافان ولی مصاحبت او همیشه با تجار

زان باده یی که عیسی مریم چو خورد از آن مستانه شد مصاحب خورشید انورا

اکنون ز منش عار بود آه کجا رفت آن روز که بودیم من و یار، مصاحب

ور پای زنم بر سر هر ناز و هوس در صحن جنان مصاحب حور شوم

کناره کرده زان انبوه، صاحب به خلوت رفته بی یار و مصاحب

ای سر خیل صواحب من ای صاحب وای مصاحب من

چو همدمی و مصاحب بجای چنگ ای نی تو آن نه ای که دل از صحبت تو برگیرند

وجیه صورت و خسرو نژاد و صاحب علم که هم مصاحب حلم است و هم حلیس وقار