مشموم

گر روشن و مشموم بود مدح تو نشگفت درگوهر و در مشک بود روشنی و شم

وجه مشموم مجلس و میوه ساخته از وجه خایهٔ بیوه

و قال علی (ع) لعمار لا تحزن علی الدنیا فان الدنیا ستة اشیاء: مطعوم و مشروب و ملبوس و مشموم و مرکوب و منکوح. فاکبر طعامها العسل و هو بزقة ذبابة، و اکبر شرابها الماء و یستوی فیه جمیع الحیوان، و اکبر الملبوس الدیباج و هو نسیج دودة، و اکبر المشموم المسک و هو دم فارة ظبیة، و اکبر المرکوب الفرس و علیها یقتل الرجال، و اکبر المنکوح النساء و هو مبال فی مبال.

هنوز، زمزمه ی عشرتم بود مسموع؛ هنوز، رایحه ی دولتم بود مشموم!

اگر چه هست چو مشموم شکل میشومش تو آن نگر که پیازی ست گنده تو بر تو

مشمومه ایست ریش وی از هار و پس براو پست و گشاده بوده دی و تیر ماه را

به روی او نماند هیچ منظور به بوی او نماند هیچ مشموم

دیرست تا به من نرسید و نمی رسد مشمومی از روایح جنّات دوستان

رشح اقلام تو برروی شریعت خالست بوی اخلاق تو دردست خردمشمومست