مشعوف

کوهسارانرا دگر مشعوف گشت از رنگ رنگ چون زبرجد سبز شد فرسنک تا فرسنک سنگ

هفت اندام فلک گشت پر از چشم و چراغ زانکه پیوسته بدیدار تو باشد مشعوف

که چون یوسف به خوبی سربرافراخت دل یعقوب را مشعوف خود ساخت

ای عراق الله جارک سخت مشعوفم به تو وی خراسان عمرک الله نیک مشتاقم ترا

بود دل همه مشغول عشرت امروز به جز دل تو که مشعوف دولت فرداست

به لندن کرد نطقی، لرد معروف کزو یک ملتی، گردیده مشعوف

به بندگی جناب تو خسروان مشعوف بپای بوس رکاب تو سر وران مشتاق

دم تقوی زند ولی بر فسق من ندیدم چو او به مشعوفی

دلم از جان شده بر روی چو ماهت مشعوف مدّتی تا به غم عشق رخت شد معروف

هاتفی گفت این که مشعوف است به شهود خدای معروف است