مشعبد

به دور حسن تو از مهره وفا پرداخت مشعبد قدر این حقه های مینا را

شاها بدان خدای که بر دست قدرتش هفت آسمان چو مهره به دست مشعبدست

چو لعبتان خیال اند آدمی و پری به اختیار مشعبد کنند جلوه گری

چه برزگر که خرد را مشعبدست چنان که جاودان جهان زو برند حیلت و فن

الا یا مشعبد شمال معنبر بخاری بخوری و یا گرد عنبر

مشعبد صفت گر شوی در حجاب از این طرفه بازی فراوان کنی

همچون ‌مشعبدی ‌که جهد آتش ‌از دهانش چون نامک او برم ز دهانم جهد شرار

ز راه عقل و آگاهی مشعبد می کند بازی که غلطان مهره زرینست و نیلی حقه مینایی

گرنه مشعبد است چرا هر دم آرد هزار شعبده و نیرنگ

ز بسکه لعب نماید ز بسکه بوی دهد گهی مشعبد خوانندش و گهی عطار