مشدد

در ولوف، حروف مشدد، نه دوبار، بلکه یک‌بار و به صورت کشیده تلفظ می‌شوند. به این دلیل است که بر خلاف عربی و فارسی، مشدد شدن حرف بدون واکه نیز در ولوف امکان‌پذیر است. این پدیده بیشتر در پایان واژه اتفاق می‌افتد. جا دارد یادآور شد که نوشتن سکون یا تشدید بر روی حرف آخر واژه ضروری می‌باشد، چرا که تلفظ اشتباه حرف آخر می‌تواند منجر به تغییر کامل معنی واژه شود. جدول زیر چند نمونه جفت واژه و معانی آنها را نشان می‌دهد.

وَ إِسْماعِیلَ و هو ابن ابراهیم وَ الْیَسَعَ وهب گفت: یسع شاگرد الیاس بود. کعب گفت: یسع خضر است که موسی را علیه السلام معلم بود. یمان بن رباب گفت: یسع پسر اسحاق است پدر روم. حمزه و کسایی و اللّیسع خوانند بلام مشدد.

کسی که از سر تشدید با تو در سخن آید نهند بر سر او ارّه چون حروف مشدد

همیشه تاز پی اعتماد اهل وداد کنند بیعت و پیمان مشدد از ایمان

اگر چه با تو ز عین درست پیمانی هزار صاحب ایمان مشدد ایمان است

شاگرد را چه جرم کشید اومد یا سخت گفت حرف مشدد را

قُلِ اللَّهُمَّ... این میم مشدد در افزود بجای یاء ندا که از سر بیفکنده بود.

عین هم و غیر هم چه حرفی کش خوانی مد غم و مشدد

در ولوف، علاوه بر حرکت واکه‌ها، دو حرکت سکون «◌ْ» و تشدید «◌ّ» نیز وجود دارد. این دو علامت نمی‌توانند هم‌زمان روی یک هم‌خوان قرار بگیرند. همین‌طور، سکون نمی‌تواند همزمان با حرکت واکه‌ای روی هم‌خوان قرار بگیرد. اما تشدید، هم می‌تواند با حرکت واکه‌ای و هم به‌طور مستقل روی حرف قرار گیرد. در ولوف، حروف تنها در پایان واژه و یا پیش از پیشوند می‌توانند مشدد شوند.

گر بمثل اره بر سرم نهد ای شاه گردش ایام چون حروف مشدد

گنبد پر دیده را، عدلت به میل صبحدم توتیای خواب در جفن مشدد می‌کند

حسود سر سبک ار سرکشد ز حکم روانت نهند بر سرش اره بسان حرف مشدد