مشارب

ز تو مشارب عیش ولی مصفا گشت به تو مراحل عمر عدو مکدر شد

مگر از گدازندگی تشنگان را دمی آب پیدا شدی در مشارب

لا تصف ان کنت النحاح فمن صفا کدرت علیه مشارب الایام

شاهی که بر مشارب جودش ز سایلان بس کاروان که بر اثر کاروان رسید

چه میخانه، باغی و از چشمه ی خم روان باده ی لعل گون در مشارب

از مشرب عشق عقل دور است زان مختلف آمد این مشارب

بهنر چنان مواظب که زخویش گشته غایب زمعانیش مشارب زمعارفش مطاعم

با ماه هم منازل و با باد هم لگام با ابر هم مشارب و با رعد هم زمام

سموم غمومش، وزان در صحاری حمیم جمیمش، روان در مشارب