مسلوب

عتاب دوست چو نسبت درست کرد به عشق یکی شمار در او، امر موجب و مسلوب

اظن الذی لم یرحم الصب اذبکی یقایس مسلوب الفؤاد بلاعب

عدل و فضل است سوی او منسوب ظلم باشد ز فعل او مسلوب

عین وجودش نفس وجوب شد و انحای عدم از او مسلوب؛ تا حقیقت بسیطه آمد. تعالی شانه عن ذلک بل احاط علما و قدرا و هویت محیطه. نقص امکان با کمال وجوب مقابل افتاد تا سلب نقایص کرد و ثبت خصایص.

دمعی و دمی کلاهما مسلوبُ یا یوسُف صل فانّنی یعقوبُ

اگر نبودی جاه کمال دولت و دین ز شخص من سلب زندگی بدی مسلوب

نه شنیدی که کدخدای عراق هم درین سال کرد مسلوبم

فقیری: عدم اختیار را گویند که علم و عمل، از او مسلوب شده باشد.

نماند عقل درو وصف گشت از او مسلوب فنای ذاتی او در نبشت این آثار

آشفته بکسوت سگ تست این کسوت ازو مکن تو مسلوب