مسحور

اگرچه سحر حلال است سربسر سخنم شدی ز شیفته ساری چو مردم مسحور

از رضای او شود چون بهرمان سرخ سنگ وز خلاف او شود چون مردم مسحور حور

عیدی همه شاید خیز جانبخش و فرح انگیز گو شیخ که باطل شد آن آیت مسحورت

به پیش غمزهٔ سحار و زلف جادویت بود کرامت موسی چو آیت مسحور

تندرست است و زار و نالانست ساحر است و بزرگ مسحور است

تا رسی اندر نفوس زوجت کای شه مسحور اینک مخرجت

مرا که سحر سخن در همه جهان رفتست ز سحر چشم تو بیچاره مانده‌ام مسحور

دشتخوش پنجه محمودیست این قمر منشق مسحور نیست

فکر من از جلوه اش مسحور گشت خامهٔ من شاخ نخل طور گشت

لوح محفوظ از نظرشان دور شد لوح ایشان ساحر و مسحور شد