مسجون

بس عزیزان را، چو یوسف بیگناه چون زند بهتان زنش، مسجون کند!

جان لطیفم به علم بر فلک است گرچه تنم زیر خاک مسجون شد

همچو یوسف ذات بی مثلث عزیز مصر باد تا حوادث را ز یمن دولتت مسجون کنند

رهی، به پیش من آمد دراز و بی پایان در او، امل شده کمره در او نظر مسجون

ملک آزادی چه نقصانت رساند کامدی در حصن تن مسجون شدی

نه جز که تیغ کسی بی سبب شود محبوس نه جز که غنچه کسی بی گنه شود مسجون

عزیز مصر جهانی ولی بخطه یزد زامر شه بحکومت چو یوسفی مسجون

خداوندی که دایم هست اصحاب معاصی را جناب فضل او مامن عذاب عدل او مسجون

ازیرا تو به بلخ چون بهشتی وزینم من به یمگان مانده مسجون

ساعتی مهمان نباشد نزد تو زر و گهر نزد دیگر شهریاران سال‌ها مسجون بود